मैले मलाई खोज्नु परेको छ

शहर पसेको भोलिपल्टदेखि
एउटा- म
यहाँ, त्यहाँ, जहाँ छ
सम्पन्नताको मृगतृष्णासँगै
जीवनलाई जुत्ताको तलुवा झैं खियाउँदै
कलेटी परेको अनुहार लिएर
चोक, गल्ली, सडक चहारिरहेछ
अर्को- म
मेरा लक्ष्य, उद्देश्य, आदर्श
बाबु बाजेको सपना
आमाको माया र आशीर्वाद लिएर
हराएको छ ।
चिन्ता लागिरहेछ
कतै भोक-भोकै, तिर्खै र नाङ्गै त छैन ?
हराएको पीडाले खपिनसक्नु पारेको छ ।
यता जिन्दगीले केवल दुई छाक टारेको छ ।
००
शहर पसेका हरेक म हरू
दुईटा भएका छन्
आधा ममा बाँचेका हामीहरू
अब मिल्नु परेको छ
एक आपसमा आसन्न बन्नु परेको छ
गाँस, बास र कपासभन्दा
आजको ठूलो आवश्यकता
– मैले हराएको आधा म खोज्नु परेको छ ।
मैले मलाई खोज्नु परेको छ
००
(२०५१ साउनको ‘मधुपर्क’ मासिकमा प्रकाशित)